miércoles, 29 de noviembre de 2006

ATA QUE AMORTE NOS SEPARE

Coñecinte un día
case de casualidade,
e desde entón
da miña mente e
do meu corazón
non saiches,
parece que é este
un sitio agradable
por que fai case un ano
que o ocupas por completo
e non o queres abandoar,
pero non penses que é iso o que desexo
xa que ti eres a fonte
que tódolos días me dá enerxía
para vivir neste mundo tan inxusto
no que só atopo algunhas razóns boas
polas que seguir adiante,
a máis importante sabes que eres ti,
a mellor persoa da miña vida
que me acompaña a sol e a sombra.
Non me deixes nunca de amar,
e agardo que esto siga
ata que a morte nos separe.

2 comentarios:

Blogger Somoneta ha dicho...

OLA PEQUENA. AÍNDA QUE ESA PERSOA E EU NON NOS LEVEMOS BEN POIS QUE O VOSO DURE, E HOXE EN DÍA DIGOO DESDE MEU PEQUENO CORAZÓN, QUEROTE E NON TE QUERO PERDER ASI QUE PARA DIANTE E OIDOS XORDOS QQUE É O MELLOR QUEROTE E AAGORA NESTA PARTE DA MIÑA VIDA CANDO OS SANTOS NOS QUEREN LEVAR OS SERES MAIS QUERIDOSS DOUME CONTA ASI QUE LOITA PEQUECHA E A VIDA SON DOUS DIAS E SE FELIZ.QUERETE MOITO A TUA AMIGA

1:56 p. m.  
Anonymous Anónimo ha dicho...

Aprende a gozar de todas e cada unha das persoas que nos rodean. Todas son importantes; todas van marcar a nosa forma de camiñar pola vida. É bonito ter alguén a quen poderlle escribir un poema tan sincero e tan íntimo.

10:55 a. m.  

Publicar un comentario

Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]

<< Inicio