Os comezos son sempre duros
e o noso non ía ser menos:
a miña inseguridade,
a túa insistencia,
os meus pretendentes,
e somo non, as túas tamén,
a nosa complicidade...
tantas e tantas cousas
que marcaron o inicio
desta inesperada pero fermosa realación.

Todo o tempo indecisa,
¿que fago?,
era a única pregunta
que ocupaba a miña mente.

De súpeto,
un día chamáchesme,
coma outros tantos;
a conversa comezou coma sempre,
pero un comentario
fixo que tomasse a decisión
da que agora non me arrepinto;
sincerizácheste comigo,
contáchesme un problema pasado,
emocionácheste, e fixéchesme chorar a min tamén,
provocaches en min tal reacción
que aínda hoxe non saio do meu asombro.

Esa noite,
souben que me querías,
xa mo dixeras moitas veces, `
pero esa foi a demostración.

Soará unha declaración,
pero o fin desta composición
é que a xente saiba
cómo nuns minutos,
convertiches a inseguridade en desenfreo,
atrevemento,
valentía par comezar unha nova etapa.

Non nos está a ser dodo,
pero defendémosnos,
por que sabemos que o único que importa,
é que nos queremos.

Grazas por estar ó meu carón
e axudarme a ver a vida mellor.


QUÉROTE